محمداباد و ظرفیتهای مغفول مانده

در چنین روزی دانشمندی به شهادت رسید

مصطفی احمدی روشن را در امامزاده علی اکبر چیذر به خاک سپردند و سال 92 که در دانشگاه تهران پذیرفته شدم، اشرف یا همان زهرای کنونی من را با آنجا آشنا کرد.

وقتی آشنا شدم  دلم همانجا جا ماند حتی با به خاک سپردن شهدای مدافع حرم مابین سالهای 92 تا 95 علاقه‌ام به آنجا بیشتر شد...بیشترِ بیشتر.تا آنجاییکه امشب عجیب یاد مصطفی دلم را لرزاند.

عشق چها که نمیکند...

محمداباد و ظرفیتهای مغفول مانده...

میبخشید که گاه‌گاهی پیامی میگذارم و گاهی هم دو پست در یک شب...

گاهی اوقات قلبم تیر می‌کشد، حساس و شده است!!

گاهی اوقات که بعد از مدتها برخی آدمها را میبینم قلبم تیر می‌کشد!

نه از دست آنها

از دست روزگار دون که آنها را پیر و پژمرده‌رخ کرده است.

کاش روزگار مهربان بود و پژمرده‌رخ و تیره‌دلمان نمیکرد

قلبم تیر می‌کشد، منطقی و نیست؟؟

محمداباد و ظرفیتهای مغفول مانده...

آه...

کشتی سانچی 

حامل ایرانیانی خدوم و زحمت‌کش

چه می‌توان گفت؟

 اینکه مدام زیرنویس میکنند کشتی سانچی عملا غرق شده است..

قلبم آتش می‌گیرد

نمیدانم از همان آتشی که کشتی را احاطه کرده است؟ 

محمداباد و ظرفیتهای مغفول مانده...

روز های خوبی است؟

نمی‌دانم بگویم آری یا نه!

جوابش با خود خدا باشد...

بهتر است.

آبادی آباد، آباد بمان!

محمداباد و ظرفیتهای مغفول مانده...

بسم رب الحسین

اساسا مرید حضرت ابوالفضل هستم

بخاطر مرد بودنش

بخاطر وفاداریش

بخاطر برادر دوستیش

ای ساقی لب تشنگان، ای جان جانانم، سقای طفلانم 

شفاعتش نصیبمان ان شاءالله

محمداباد و ظرفیتهای مغفول مانده...